De eerste dagen

6/2: De reis begon dan eindelijk na een zwaar afscheid op Schiphol. Het was op een gegeven moment maar beter om gewoon te gaan, want je wilt iedereen blijven omhelzen en gedag zeggen. Ik had gelukkig wel een super uitzwaai comité van Dimitri, Lynn, Iris, Koos, moeders en vaders. Na het afscheid liepen we door de douane en na een laatste ‘zwaai’ waren we echt weg en kon je niet meer terug. Dat besef was wel heel raar, maar hadden Lindsey, Sarina en ik gelukkig wel steun aan elkaar. Van Schiphol vlogen we naar Heathrow waar we helaas 8uur moesten wachten, maar we hebben ons goed vermaakt met het spelletje ‘mens-erger-je-niet’, borrelen en wat winkeltjes bekijken (wat er helaas een stuk minder waren dan verwacht). Daardoor waren onze aankopen niet meer dan een mini deo voor mij en een e-sigaret voor Sarina , omdat je daar dus nergens kon roken.
Daarnaast heb ik mij ook nog erg vermaakt met het lieve filmpje wat Mylen en Lynn voor mij hadden gemaakt en ik pas mocht kijken als ik vertrokken was. Zeker de bloopers waren een groot succes!
Na lang wachten moesten we met een klein treintje onder de grond naar de juiste gate om uiteindelijk het vliegtuig in te stappen. De lange vlucht naar Kaapstad was voor ons alle drie de eerste keer dat we uit Europa gingen en dus ook zo lang vlogen. Tijdens de reis hebben we behoorlijk was turbulentie gehad dus we maakte nog grapjes dat we alvast konden wennen aan de hobbelige wegen in Afrika. We hadden helaas een vertraging van 40 minuten opgelopen voor we vertrokken en tijdens de vlucht door de tegenwind nogmaals 10 minuten. Dit zorgde voor een hoop stress aan onze kant, want we hadden niet onwijs veel overstap tijd op Kaapstad. Wij hebben hulp gevraagd aan een stewardess die ons helaas niet helemaal begreep. (7/2) Op Kaapstad zelf hebben we ook nog om hulp gevraagd, maar werden we ook niet geholpen. Toen we eindelijk zijn aandacht hadden, kregen we te horen dat we het wel even eerder hadden moeten aangeven en dat we onze vlucht niet meer zouden halen. Wij hebben toch er alles aan gedaan om nog onze vlucht te halen, tot zwetens aan toe pfoe men wat was dat een zware work-out! De incheckbalie was helaas al gesloten en moesten we een nieuwe vlucht zien te boeken naar Port Elizabeth. Nadat we van balie naar balie werden gestuurd werden we eindelijk goed geholpen, hebben we ingecheckt en huppa op naar Port Elizabeth. Eenmaal daar aangekomen hadden we met elkaar afgesproken alles heeeeel relaxt te doen en niet meer te haasten. We zijn met de taxi (voor 50 Rand = +/- €3,50) naar ons eerste verblijf gegaan: ‘Tree tops guest house’. Een onwijs leuk kamertje en hele goede service. Na een onwijs lange reis waren douchen en tandenpoetsen onze eerste behoeftes heeeerlijk na zo’n reis!
’s Avonds hebben we heerlijk bij zebra’s gegeten en gedronken. Met z’n viertjes want Wouter (een jongen van IHM die we al kende vanuit Nederland) zat in hetzelfde hotel als wij.
8/2 De dag erna zijn we door de eigenaren terug gebracht naar het vliegveld. Daar aangekomen werden we al snel verwelkomt door medewerkers van Stenden met paarse shirts en gevraagd om voor het vliegveld te verzamelen. Van te voren hadden we afgesproken dat Sarina en Lindsey bij elkaar op de kamer zouden gaan en ik met iemand anders. Toen de indeling bekend werd was dit alleen fout gegaan. Dus toen Sarina en mijn naam werden opgenoemd, maar Lindsey’s naam niet zei ik ‘hup stap jij maar dat busje in en ga ik wel in t busje waar jij in hoort te zitten’. Zo gezegd zo gedaan. Ik kwam alleen helaas in een ander huis terecht: ‘Vicky’s’ en zij zaten in ‘Botmill’. Mijn huis zat aan de ene kant van school en die van hun aan de andere kant, dus ik baalde flink, want je mag hier absoluut niet alleen over straat, ook niet overdag. Ik wist alleen toen ik afgezet was bij Vicky’s alleen nog niet dat Botmill dus aan de andere kant lag. Dus ben ik met een groepje jongens die naast mij wonen naar school gelopen in de hoop dat daar bekenden zouden zijn. Daar had ik wel even mijn cultuurshock momentje nr1. We kwamen aangelopen en alle reguliere studenten zaten aan een biertje met een muziekje, de bar van Stenden was open en iedereen stelde zich aan je voor en zei ‘kom er gezellig bij zitten’. Ik keek wat stilletjes om mij heen met uitzicht op zee ( niet geheel verkeerd maar,) realiseerde me toen wel even van ja Faab hier zit je dan de komende 5 maanden. Gelukkig kwam ik Sarina en Lindsey al gauw weer tegen, waar ik wel erg opgelucht door was. ’s Avonds op de campus was de bar nog steeds open en iedereen verzamelde zich op het grasveld en rond de picknick tafels. De kringen werden steeds groter en iedereen was welkom echt onwijs leuk om mee te maken.
9/2 We hadden eerst allemaal lekker uitgeslapen en zijn vervolgens gaan brunchen op school. Na de brunch hebben we onze spulletjes gepakt en zijn we naar het strand gewandeld en na een flinke wandeling zijn we neer geploft en hebben we wat kunsten van de surfers bekeken die daar volop aan het bodyboarden/ surfen waren. Vervolgens weer naar huis gegaan, opgefrist en toen was het wel weer tijd voor een borreltje dus hebben we het gelijk goed aangepakt en zijn we naar Barmuda’s gegaan waar het cocktail happy hour was. Na twee cocktails en twee schalen nacho’s zijn we met een groep weer terug gegaan. (het stadje ligt trouwens onderaan de helling dus het is niet ‘even’ terug naar huis, want het is een flinke klim omhoog op de terugweg.)
Vandaag 10/2 is het introductie programma begonnen; tour in en rond de school, een tour door Port Alfred, een les zuid-afrikaanse taal; Mollo = hallo, enkosi = dankjewel.
Verder hebben we wat inkopen gedaan zodat we vanaf donderdag zelf hier ons eten kunnen gaan klaar maken. De avond verliep rustig en heb ik nog wat gebeld en ‘geskypt’ en mijn blog afgeschreven. Het is een lange dit keer, maar dat symboliseert ook hoeveel indrukken het mij heeft gegeven in zo’n korte tijd. Het is een compleet andere wereld waar ik nog steeds aan moet wennen, maar ik mij steeds iedere dag weer een beetje meer thuis voel gelukkig.
Ik ga nu maar weer stoppen, want morgen ga ik met school naar de Townships, dus dat zal ook een hele bijzondere maar ook heftige ervaring zijn waar ik dan weer de volgende keer over kan schrijven.
Bedankt voor alle leuke en lieve reacties op mijn vorige blog, leuk om te merken dat iedereen zo mee leeft.
Tot de volgende!
Liefs Fabienne