Nog maar drie weekjes, het aftellen is begonnen.

Wat een weekend, donderdag middag vertrokken we om 16uur met twee auto’s en 10 studentjes uit Port Alfred, helaas konden we na een half uur rijden omkeren, omdat Niels zijn paspoort was vergeten. Maar uiteindelijk kwamen we ’s avonds laat aan in Port st Johns. Onderweg hadden we flink wat hardverzakking momenten waaronder een koe die in het donker dood op de weg lag die net door een auto was aangereden, daarnaast nog een levend kalf die plotseling in onze koplampen verscheen waar we als een gek ineens voor moesten uitwijken. Kortom je blijft zo wel alert en wakker achter het stuur. Na alle hindernissen wilde we graag ons bedje opzoeken, maar het hostel viel zwaar tegen. Het zag er vies uit en de bedden zagen er niet uit alsof ze verschoond waren. Helaas moet je wat en ga je toch maar proberen te slapen. Helemaal ingepakt in m’n joggingpak en capuchon op durfde ik wel in het bed te gaan liggen. Een erg goede nachtrust hadden we helaas dus niet. De volgende ochtend startte ik weer met auto rijden en wisselde ik iedere keer met Sarina om de 3 uur. Aan het einde van de middag kwamen we eindelijk aan op onze bestemming: Bergville, Amphitheatre backpackers. We kregen direct een uitleg over de verschillende activiteiten en hadden besloten zaterdag een dag tour naar Lesotho te doen en zondag een hike naar Amphitheatre mountain. In het hostel kon je je inschrijven voor een drie-gangen diner wat elke avond werd geserveerd voor 135 rand, ongeveer €8,-. We hebben lekker gegeten en het was ideaal als je terug kwam na een lange dag. De wekker ging namelijk zaterdag ochtend al om 6 uur. Kwart voor zeven zaten we alle 10 keurig netjes aan het ontbijt, waar je echt engelen geduld voor moest hebben. Je bestelde bij de receptie en ik heb de eerste dag drie kwartier op mijn muesli met yoghurt moeten wachten, maar goed eenmaal ontbeten zijn we half 8 in het busje gestapt op weg naar Lesotho. Onze gids zei dat we ongeveer twee uur onderweg zouden zijn. We moesten onderweg nog langs een paspoort controle en kregen we allemaal nog een stempel in ons paspoort waar we erg blij mee waren. Toen we in Lesotho waren aangekomen merkte we al gelijk dat er een groot verschil was met waar wij vandaan komen in Port Alfred. Echt back to basic. We begonnen de dag bij een school wat gesponsord word door het backpackers hostel. We zijn vanuit daar omhoog gelopen naar een berg waar nog heel vaag wat oude rotsschilderingen te zien waren. Onderweg zagen we hoe men daar leefde in hutten van klei & koeien poep met rieten daken. Ze handelden hier dan ook nog met dieren ipv geld. De volgende stop was bij een healer, heel bizar om zo iemand te ontmoeten. Hij vertelde dat hij in trans gaat en dan de pijn voelt die jij hebt en aan de hand daarvan kan doorgeven aan zijn zussen wat de klacht is. Zij maken dan een drankje/ recept van kruiden voor de klant. Na ongeveer een halfuur vervolgende we de tour naar een gezin waar de witte & gele vlag uithingen, we hadden geleerd dat de witte vlag stond voor bier (wat ze zelf gebrouwen hebben), een gele vlag stond voor ananas bier, een groene vlag voor groente en een rode vlag voor vlees. Wanneer één van deze vlagen gehesen zijn kan men gerust aanschuiven. Wij hebben dan ook beide bieren geproefd, het gewone bier was geen succes, maar het ananas bier was best lekker, maar het lijkt beide totaal niet zoals we een biertje uit de kroeg kennen. We sloten de dag af met een bezoek aan een ander gezin waar we een traditionele maaltijd mochten proeven, mince pap met spinazie, een soort droge plakrijst met zoute spinazie, erg lekker!
Na twee uur terugreizen kwamen we uitgeput terug bij het hostel en na een opfrisbeurt hebben we met z’n alle genoten van het drie-gangen diner met een leuke man in panterprint als entertainment. En het was flinke entertainment kan ik je vertellen, ik had het soms niet meer van het lachen. Zijn danspasjes en teksten maakte het helemaal compleet. (Ik zal proberen het filmpje op Facebook te uploaden).
Zondag ging de wekker weer om 6 uur en om half 8 vertrokken we bepakt en bezakt (dik aangekleed!) met het busje richting Amphitheatre mountain (hoogste punt is +/-3200 meter). Een zware maar indrukwekkende dag. We begonnen met een wandeling zigzag omhoog naar het punt waar we moesten rots klimmen. Het wandelingen ging iedereen nog vrij goed af met af en toe een drink pauze, maar het rotsklimmen naar het hoogste punt van de berg was onwijs zwaar en af en toe best eng als de rotsen waar je op stond of vast hield niet helemaal goed vast zaten. Na een flinke adrenaline tocht met veel klimmen en klauteren zijn we boven aangekomen en hebben we genoten van het mooie uitzicht.
Nadat iedereen het lunchpakketje op had & flink wat selfies hadden gemaakt zijn we doorgelopen naar de waterval, de op één na hoogste ter wereld. Helaas staat deze in de winter vaak droog doordat er weinig regen valt, maar er waren nog wel wat plasjes die zelfs van ijs waren. Best bizar om ijs plassen te zien in Afrika, dus daar moesten we natuurlijk wel mee op de foto! We liepen vanaf dat punt alleen nog maar naar beneden tot we bij twee ladders aankwamen die stijl naar beneden gingen. Je mocht er zelf vanaf gaan, maar aangezien mijn lichaam inmiddels zo erg trilde leek het mij verstandiger om gezekerd te worden met een touw door de gids. Na mezelf flink wat moed te hebben ingesproken ging ik beide ladders naar beneden. Vanaf daar was het ongeveer nog twee uur terug naar de auto. We moesten nog best snel doorlopen, want de zon zakte behoorlijk snel en in het donker in de bergen lopen is geen pretje als de paden nogal smal zijn en je daarna afgrond ziet waar je maag van omdraait. Eenmaal thuis aangekomen konden we zo aanschuiven bij het diner. Na het diner liep ik als een oud omaatje naar mijn kamer om even lekker bij te komen.
De volgende dag stond paardrijden op de planning. Iedereen kon zelf aangeven wat hij of zij de laatste dag wilde doen, Lindsay, Elles, Sandra, Marian en ik kozen ervoor om paard te gaan rijden. We reden mooi door de bergen en langs de rivier. Na drie uur kwamen we allemaal met een houten kont aan bij de stal en hebben we de rest van de dag genoten van het mooie weer en de omgeving.
Dinsdag ging de wekker alweer om kwart voor vijf, omdat we een flinke reis voor de boeg hadden van 12 uur. Uiteindelijk waren we om 10 uur ’s avonds pas thuis.
Woensdag moesten Sarina, Lindsay en ik gelijk al een workshop geven aan de klas en de entrepreneurs. We hadden het bonenspel gespeeld waarbij de bonen hun inkomen was. Iedereen vond het een leuk spel en de bijbehorende theorie was duidelijk dus onze les was geslaagd.
Donderdag begonnen we de dag met een fieldtrip naar het distributie centrum van Spar. We kregen een rondleiding en er was nog tijd voor vragen. Eenmaal aangekomen bij school was de school al omgetoverd tot een gezellige plek waar ’s middags voetbaltoernooitjes werden gehouden en ’s avonds een internationaal diner & de openingsceremonie van het WK met een dj. Sarina en ik hebben in de middag in het zonnetje de teams aangemoedigd en ’s avonds met iedereen heerlijk gegeten, ceremonie bekeken en nog even door gefeest na de wedstrijd.
Vrijdag ochtend ging ik naar het postkantoor in de hoop dat het WK pakket wat mijn moeder had opgestuurd er zou zijn, met als inhoud: 6 bavaria jurkjes, 2 t-shirts, zonnebrillen, slingers en nog veel meer. Gelukkig was het pakketje er precies op tijd en heb ik in de middag de boel hier mooi versierd om vervolgens ’s avonds ons allemaal in de jurkjes en versiersels te hijsen en te genieten van de wedstrijd, want wat was het een leuke wedstrijd! We keken het in de kantine van school op een gewoon tv scherm en een beamer, kortom een groot succes met veel gejuich en gezelligheid.
Vandaag nogmaals Nederland aangemoedigd tijdens de WK hockey finale van de dames. Best leuk om via een livestream toch nog je eigen landje aan te moedigen.
Over precies drie weken vlieg ik van Zuid-Afrikaanse bodem weer terug naar Nederland.
Er staat nog een eind rapport, presentatie en een vakantie naar Jo’burg en Krugerpark op de planning dus nog genoeg te doen voordat we hier gaan vertrekken.

De foto's volgen weer op Facebook.

Tot gauw!!